Vero Méndez Alamino.

Un 20 de Novembro de 1995 naceu unha rapaza que se converteu nunha gran amiga,, nunha das miñas mellores amigas e das que máis aprecio lle teño: Vero.
Recordo que nos coñecimos a finais do 2009,, apenas falábamos pero as pequenas conversacións fóronse convertendo pouco a pouco en grandes paridas e consolos...
Nunca vou olvidar as túas tonterías,, os dous San Juan que pasei ao teu lado,, os paseos por Carballo,, e os teus abrazos..
Tampouco penso olvidar eses encontros no Haley inesperados,, que sempre me facían alegrarme.. :)
Sabes que sempre estarei contigo,, serei a primeira en esperar por ti aquí como fun a última en despedirme (ou das últimas).
Esperareite,, e aínda que non veñas ahora en Navidades,, eu esperarei á Semana Santa,, ao verán,, ou ao que faga falta,, pero eso sí.. Como non deas vido,, xúroche que vou eu a Suiza eh!
Eres sencillamente das mellores que me comprenden e das que sempre me apoyaron,, das que estiveron comigo no bo e no malo e xente coma ti non se pode deixar escapar.
Porque estás tola,, sí,, pero o estar tola faite aínda máis especial..
Sei que o noso de ser amigas non é un ''desde sempre'',, pero sei que será un para sempre,, porque moitas amistades se destrozaron a causa da distancia pero nós seguimos coma sempre,, sabes que as lágrimas que soltei cando me dixeches que marchabas e as que soltei o último día foron lágrimas de verdade e que ti eres capaz de facerme chorar máis ca ninguén,, pero tamén de facerme rir e non parar.
Bueno,, que esas tardes contigo non as cambiaría por nada do mundo,, e sábelo,, e que daría o que fose por poder volver verte.. Despois de 4 meses sen verte.. Esto é unha tortura.. Ir a Carballo e pensar ''vou chamar a Vero a ver se podemos quedar''.. e de repente darme conta de que por moito que te chame non nos poderíamos ver por moito que queira.. Eso entristéceme pero saber que te poderei volver ver e estar contigo alégrame.
Espero que este tablón tan cutre che guste,, todo o que che tería que decir xa o sabes,, que eres unha das miñas dúas mellores amigas e que non te penso cambiar nin deixar ir,, porque morro.. Pois eso,, que eres a mellor,, eres capaz de facerme rir con calqueira tontería e que agora mesmo estou chorando escribíndoche este tablón.. Parecerache bonito,, non? Jajaja.
Pois eso,, que érelo todo cielo.. E que sempre contigo para todo,, vale?
Ámote millóns,, máis que nadie eh... :)
SEMPRE!
Ah,, e recorda... A celebralos,, con sentidiño.. :P
E non te me poñas cachonda co gel de baño eh! Jajaja(L)
Je t'adore.